Pasożyty w kale – jakie pasożyty zagrażają człowiekowi
Ludzi najczęściej atakuje zwierzęca odmiana pasożytów. Do tej grupy pasożytów zaliczyć można:
- pierwotniaki
- obleńce
- płazińce
Pierwotniaki to organizmy jednokomórkowe o mikroskopijnych rozmiarach. Pierwotniakami są na przykład różne rodzaje lamblii. Tego typu pierwotniaki najczęściej bytują w jelicie cienkim. Lamblie wywołują groźną chorobę nazywaną lambliozą lub giardozą. Wbrew panującym opiniom, jedzenie bananów nie naraża człowieka na zachorowanie na lambliozę. Picie skażonej wody oraz jedzenie pokarmów, na których znajdują się cysty pierwotniaka, może jednak skutkować chorobą.
Obleńce to z kolei robaki obłe. Przykładem mogą być owsiki, glisty, a także włosień. Owsiki swoim wyglądem przypominają białe, cienkie, a także długie niteczki. Owsik ludzki jest pasożytem jelitowym. Glisty ludzkie to z kolei pasożyty, które żyją w organizmie i wnikają do niego na przykład poprzez wodę i jedzenie, a także brud. Wkładanie przez dzieci brudnych rąk do ust sprzyja rozwojowi tychże pasożytów w organizmach ludzkich. Włosień natomiast to pasożyt, którym zarazić można się na przykład poprzez jedzenie zainfekowanego nim mięsa. Chorobą pasożytniczą, którą wywołuje włosień, jest włośnica. Zarażenie tą chorobą może powodować groźne powikłania, a także śmierć. Larwy włośnia dojrzewają w jelicie cienkim. Aby ustrzec się zakażenia, warto poddawać mięso przed spożyciem odpowiedniej obróbce cieplnej oraz długo je gotować. Ważną informacją jest to, że tym pasożytem nie da się zarazić od drugiego człowieka. W umiarkowanej strefie klimatycznej włosień może pojawiać się w mięsie dzików, owiec, koni, królików, kóz, a także świni.
Płazińce natomiast to robaki płaskie, które mają prymitywną budowę. Ich ciało jest spłaszczone, natomiast głowa wyraźnie oddzielona. Zazwyczaj do organizmu człowieka przedostaje się forma larwalna tego pasożyta. Przykładem płazińców pasożytujących wewnętrznie są tasiemce.
Cykl rozwojowy
Jeżeli chodzi o pierwotniaki, cykl rozwojowy może przebiegać z dominacją haplofazy albo diplofazy. W pierwszym przypadku pierwotniaki są haploidalne przez większość swojego życia. Na skutek tego tworzą się haploidalne gamety, które po zlaniu się tworzą zygotę. Gdy zygota osiągnie dojrzałość, staje się diplontem, czyli organizmem, który zawiera w genomie komórki somatycznej podwójny zestaw chromosomów homologicznych.
Cykl rozwojowy obleńców polega na tym, że larwy przedostają się do żołądka, podążają do jelita cienkiego, a gdy są na miejscu, osiągają dojrzałość płciową i kopulują. W jelicie cienkim również wykluwają się larwy, a większość z nich dojrzewa w jelicie cienkim lub wyrostku robaczkowym. Samce obleńców giną po kopulacji.
Płazińce z kolei to na przykład tasiemce, których cykl rozwojowy jest bardzo złożony. Mają one różnych żywicieli. Pośrednimi żywicielami tasiemców są bezkręgowce albo kręgowce, a ostatecznymi zazwyczaj kręgowce. Pierwsze stadium larwalne to tak zwana onkosfera, która jest zaopatrzona w trzy pary haczyków lub orzęsiona larwa koracidium. Drugie stadium larwalne może mieć różną postać. Człowiek może pozbyć się pasożyta w postaci tasiemca dzięki lekom, a następnie wydalić go razem z kałem. Specjalnie przeznaczone do tego leki osłabiają organizm tasiemca, ostatecznie doprowadzając do jego wydalenia.
W jaki sposób zakażają pasożyty i jak chronić się przed zakażeniem?
Do zakażenia pasożytami ludzkimi dochodzi drogą pokarmową. Aby doszło do tego typu zakażenia, jaja robaka muszą zostać połknięte. Niestety często powodem tego typu przedostania się pasożytów są nieumyte ręce podczas jedzenia lub wsadzanie brudnych rąk do ust. Często dotyczy to oczywiście małych dzieci. Z jaj pasożytów uwalniają się larwy, które z kolei wędrują razem z krwią po organizmie człowieka.
Picie zabrudzonej wody również może stać się przyczyną zakażenia pasożytami.
Aby chronić się przed zakażeniem, należy między innymi dokładnie myć owoce i warzywa przed zjedzeniem, nie pić wody z niesprawdzonego źródła, a także dokładnie myć ręce przed spożywaniem pokarmu.
Dobrze jest chronić się przed tego typu zakażeniem, gdyż pasożyty często mogą być przyczyną poważnych chorób. Warto stosować się do następujących zaleceń:
- Stosowanie rękawic ochronnych w trakcie pracy w ogrodzie również zapobiega ryzyku zakażenia pasożytami.
- Obcinanie krótko paznokci, nieużywanie cudzych ręczników, częsta zmiana bielizny osobistej i pościelowej
- Nie spożywanie surowego lub niedogotowanego mięsa
- Odrobaczanie psów i kotów
- Unikanie owadów oraz gryzoni, które przenoszą jaja i cysty pasożytów
- Okresowa wymiana piasku w piaskownicach, w których bawią się dzieci, zabezpieczanie piaskownic siatką w taki sposób, aby zwierzęta (psy i koty) nie zanieczyszczały ich odchodami to tylko niektóre ze sposobów ochrony człowieka przed zakażeniem pasożytami.
- Warto również edukować dzieci w zakresie utrzymywania higieny oraz czystości otoczenia. Odpowiednie środki zaradcze oraz informowanie najmłodszych o potencjalnych zagrożeniach znacząco redukują ryzyko zakażenia pasożytami przez człowieka
Objawy pasożytów w kale
Objawy zakażenia pasożytami u człowieka polegają na przykład na:
- bólach głowy,
- bezsenności,
- znużeniu,
- ogólnym osłabieniu,
- nadmiernej pobudliwości nerwowej,
- spadku masy ciała,
- braku apetytu lub wilczym apetycie,
- wysypce,
- wymiotach,
- biegunce,
- nudnościach,
- anemii,
- bólach brzucha.
Objawami zakażenia glistą ludzką są na przykład zapalenie oskrzeli, a także odoskrzelowe zapalenie płuc.
Gdy glisty ludzkie mieszczą się w jelitach, powoduje to natomiast u człowieka nudności, bóle w jamie brzusznej, biegunki, wymioty, osłabienie, bóle głowy, brak apetytu, a także bezsenność. Zdarza się również u niektórych ludzi, że objawami są wtedy świąd skóry, ataki duszności, wysypki oraz pokrzywki.
Warto zwrócić również uwagę na to, czy w kale nie pojawia się śluz. Czasami zdarza się tak, że obecność pasożytów jest bardzo długo nieodczuwalna, natomiast do nagłego pojawienia się bardzo nieprzyjemnych objawów może przyczynić się zwykły spadek odporności organizmu. Absolutnie nie można bagatelizować objawów zakażenia pasożytami, gdyż choroby pasożytnicze mogą prowadzić do bardzo silnego niedożywienia, a nawet śmierci w przypadku braku leczenia.
W przypadku pojawienia się któregoś z opisywanych objawów i podejrzenia obecności pasożytów w organizmie każdy powinien zgłosić się do lekarza. Po wykonaniu odpowiednich badań można wykluczyć lub potwierdzić zakażenie pasożytami.
Diagnostyka
Najczęstszą metodą diagnostyczną stosowaną w celu wykrycia zakażenia pasożytami jelitowymi jest badanie mikroskopowe kału. Diagnostyka zarażeń pasożytniczych jest mocno zróżnicowana i uzależniona od rodzaju pasożyta. Pasożyty, które mogą pojawić się w organizmie człowieka to: pierwotniaki, obleńce i płazińce.
W zależności od gatunku, a także formy rozwojowej pasożyta materiałem diagnostycznym mogą być nie tylko kał, ale także: krew, mocz, wydzielina z dróg moczowo-płciowych, plwocina, treść dwunastnicza, materiał pobrany z torbieli lub ropni wątroby, płuc, ze zmian skórnych, a także wycinki tkanek (na przykład fragment wątroby, który zawiera pasożytniczą torbiel).
Badanie parazytologiczne kału składa się między innymi z oceny makroskopowej kału pod kątem obecności krwi, postaci dorosłych lub fragmentów pasożytów.
Z kolei w badaniu mikroskopowym kału ocenić można obecność cyst pierwotniaków, postaci dorosłych pasożytów, a także jaj. Tego typu badanie powtarza się trzykrotnie w kilkudniowych odstępach. W celu wykrycia pasożytów stosuje się także badanie krwi, badania obrazowe, a także badania endoskopowe. Kał, który ma być oddany do badań diagnostycznych, przynosi się w specjalnie przystosowanych do tego fiolkach.
Leczenie
Jedną z form leczenia w przypadku, gdy w organizmie człowieka pojawią się pasożyty, jest stosowanie leków przeciwpasożytniczych w postaci zawiesiny doustnej lub tabletek. Opisywaną substancję stosuje się w owsicy, glistnicy oraz zakażeniu tęgoryjcem dwunastnicy, a także tęgoryjcem amerykańskim.
Środki przeciwpasożytniecze dzięki swojemu działaniu poraża mięśnie pasożytów. Dzięki temu stają się one unieruchomione, co sprawia, że dużo prościej jest człowiekowi je wydalić. Stosowanie leku związane jest z niskim ryzykiem pojawienia się objawów niepożądanych. Mogą być to na przykład bóle i zawroty głowy, nudności, zaburzenia łaknienia, biegunki, alergiczne wysypki na skórze, a także senność. Warto pamiętać, że stosowanie opisanej substancji sprawia, że czasowo podnosi się aktywność enzymów wątrobowych.
About us and this blog
We are a digital marketing company with a focus on helping our customers achieve great results across several key areas.
Request a free quote
We offer professional SEO services that help websites increase their organic search score drastically in order to compete for the highest rankings even when it comes to highly competitive keywords.